Je lichaam is één brok natuur. Maar alle godsdiensten zijn tegen de natuur. Ze hebben je geleerd tegen de natuur te vechten. Want wat je ook voor geloof neemt ze zijn allemaal van mening dat je lichaam een poel is van lusten, driften en genot. Daarom zeggen ze: luister nooit naar je lichaam, wat het ook wil, ga er niet in mee. Want als je naar je biologische driften luistert ben je hopeloos verloren. Deze veroordeling over het lichaam is van jongs af aan bij je geimplanteerd, het is een deel van je geworden. En dat is de grootste ramp die je is overkomen. Want hierdoor zijn je lichaam en je geest in twee delen opgesplitst. Hierdoor veroordeelt het ene deel altijd het andere. Luister je naar je lichaam, dan begint je geest het te veroordelen. En luister je naar je geest, dan begint je lichaam het te veroordelen. Deze splitsing is zo dominant geworden dat je die als vanzelfsprekend hebt aangenomen. Maar zonder dat je het weet ben je in een innerlijk conflict terecht gekomen, in een binnenlandse oorlog. En dat geeft een enorme spanning. Zolang je daar niets tegen doet, blijft die spanning je je hele leven achtervolgen. Het laat je nooit met rust, het staat je nimmer toe te ontspannen. Is je lichaam ontspannen dan zegt je geest 'waar ben jij nu mee bezig'?, 'zou je niet eens wat gaan doen'! En is je geest gestrest dan zegt je lichaam 'waar ben jij nu mee bezig'?, je hebt rust nodig. Daarom laten ze elkaar nooit met rust, wat ze ook doen, ze staan altijd klaar om elkaar te veroordelen. Zolang er geen wapenstilstand komt in deze binnenlandse oorlog, blijft die verdeeldheid bestaan. Enkel als er vrede ontstaat worden beide delen weer één geheel. En alleen in die totaliteit krijgt je leven weer kleur en kun je tot bloei komen
